Wijkgemeente Maranatha wil staan in de gereformeerde traditie van het protestantisme. De wezenskenmerken van de Kerk komen hier het meest helder tot uitdrukking. Het drievoudig reformatorisch ‘sola’ (sola scriptura, sola gratia en sola fide) is kenmerkend en richtinggevend voor het gemeenteleven.

Dit devies wordt levend gehouden in de hervormd-gereformeerde beweging, die aan het begin van de 20e eeuw is ontstaan en tot op de dag van vandaag vitaal en vruchtbaar is gebleken voor het kerkelijk en persoonlijk geestelijk leven. Staand in deze beweging wil de gemeente haar (aangevochten) geloof belijden en beleven te midden van de (tegen)krachten en machten in kerk en samenleving. De doordenking van missionaire, apologetische, maar ook ethische vraagstukken staan daarom hoog op de agenda.

Kenmerkend voor de gereformeerde overtuiging is het aanvaarden van de Heilige Schrift als het Woord van God. De vertolking van deze overtuiging wordt verwoord in de drie oecumenische belijdenisgeschriften (het Apostolicum en de belijdenissen van Athanasius en Nicea) en de drie gereformeerde belijdenisgeschriften (Heidelberger Catechismus, Nederlandse Geloofsbelijdenis en Dordtse Leerregels). (…)

In het bijzonder en bij uitstek dient deze benadering tot uiting te komen in de prediking waarin de Schriften opengaan en verklaard worden aan de gemeente. Van de voorgangers, maar ook van andere ambtsdragers wordt daarom verwacht dat zij op positieve wijze gestalte geven aan de gereformeerde beginselen.